پاریز

ساعت 5:35 عصر چهارشنبه 87/8/15

3z.m.s

من عاشقم ولی نمیدونم دوسم داره یای نه

¤ نویسنده: ایوب نجارپور

نوشته های دیگران ( )

ساعت 5:24 عصر چهارشنبه 87/8/15

3تن

دیشب دوباره دیدمت اما خیال بود

تو در کنار من بشینی؟..... محال بود

هر چه نگاه عاشق من بی نصیب بود

چشمان مهربان تو پاک و زلال بود

پاییز بود و کوچه ای و تک مسافری

با تو چقدر کوچه ی ما بی مثال بود

نشنید لحن عاشق من را نگاه تو

پرواز چشم های تو محتاج بال بود

سیب درخت بی ثمر آرزوی من

یک عمر مانده بود ولی کال کال بود

گفتم کمی بمان به خدا دوست دارمت

گفتی مجال نیست ولیکن مجال بود

یک عمر هر چه سهم تو از من نگاه بود

سهم من از عبور تو رنج و ملال بود

چیزی شبیه جام بلور دلی غریب

حالا شکست وای صدای وصال بود

شب رفت و ماه گم شد و خوابم حرام شد

اما نه با خیال تو بودم حلال بود

+ نوشته شده در چهارشنبه هشتم آبان 1387 17:1 توسط ایوب نجارپور | < type=text/java>GetBC(32); نظر بدهید

¤ نویسنده: ایوب نجارپور

نوشته های دیگران ( )

ساعت 5:24 عصر چهارشنبه 87/8/15

3ن

به که باید دل بست؟
به که شاید دل بست؟
سینه ها جای محبت، همه از کینه پر است
هیچکس نیست که فریاد پر از مهر تو را
گرم، پاسخ گوید
نیست یک تن که در این راه غم آلوده عمر
قدمی، راه محبت پوید
***
خط پیشانی هر جمع، خط تنهائیست
همه گلچین گل امروزند
در نگاه من و تو حسرت بی فردائیست
***
به که باید دل بست ؟
به که شاید دل بست ؟
نقش هر خنده که بر روی لبی میشکفد
نقشه یی شیطانیست
در نگاهی که تو را وسوسه عشق دهد
حیله پنهانیست
***
زیر لب زمزمه شادی مردم برخاست
هر کجا مرد توانائی بر خاک نشست
پرچم فتح بر افرازد در خاطر خلق
هر زمان بر رخ تو هاله زند گرد شکست
به که باید دل بست؟
به که شاید دل بست؟
***
خنده ها میشکفد بر لبها
تا که اشکی شکفد بر سر مژگان کسی
همه بر درد کسان مینگرند
لیک دستی نبرند از پی درمان کسی
***
از وفا نام مبر، آنکه وفاخوست، کجاست ؟
ریشه عشق، فسرد
واژه دوست، گریخت
سخن از دوست مگو، عشق کجا ؟ دوست کجاست ؟

***

دست گرمی که زمهر
بفشارد دستت
در همه شهر مجوی
گل اگر در دل باغ
بر تو لبخند زند
بنگرش، لیک مبوی
لب گرمی که ز عشق
ننشیند بلبت
به همه عمر، مخواه
سخنی کز سر راز
زده در جانت چنگ
به لبت نیز، مگو
***
چاه هم با من و تو بیگانه است
نی صد بند برون آید از آن، راز تو را فاش کند
درد دل گر بسر چاه کنی
خنده ها بر غم تو دختر مهتاب زند
گر شبی از سر غم آه کنی
***
درد اگر سینه شکافد، نفسی بانگ مزن
درد خود را به دل چاه مگو
استخوان تو اگر آب کند آتش غم
آب شو، « آه » مگو
***
دیده بر دوز بدین بام بلند
مهر و مه را بنگر
سکه زرد و سپیدی که به سقف فلک است
سکه نیرنگ است
سکه ای بهر فریب من و تست
سکه صد رنگ است
***
ما همه کودک خردیم و همین زال فلک
با چنین سکه زرد
و همین سکه سیمین سپید
میفریبد ما را
هر زمان دیده ام این گنبد خضرای بلند
گفته ام با دل خویش
مزرع سبز فلک دیدم و بس نیرنگش
نتوانم که گریزم نفسی از چنگش
آسمان با من و ما بیگانه
زن و فرزند و در و بام و هوا بیگانه
خویش در راه نفاق
دوست در کار فریب
آشنا بیگانه
***
شاخه عشق، شکست
آهوی مهر، گریخت
تار پیوند، گسست
به که باید دل بست ؟
به که شاید دل بست ؟

¤ نویسنده: ایوب نجارپور

نوشته های دیگران ( )

ساعت 5:24 عصر چهارشنبه 87/8/15

3عشق

شاید که ارومم کنه

گفتی که می بوسم تو را، گفتم تمنا می کنم

گفتی اگر بیند کسی، گفتم که حاشا می کنم

گفتی ز بخت بد اگر ناگه رقیب آید ز در

گفتم که با افسون گری او را ز سر وا می کنم

گفتی که تلخی های می، گر ناگوار افتد مرا

گفتم که با نوش لبم آن را گوارا می کنم

گفتی چه می بینی بگو، در چشم چون آیینه ام

گفتم که من خود را در او عریان تماشا می کنم

گفتی که از بی طاقتی دل قصد یغما می کند

گفتم که با یغماگران باری مدارا می کنم

گفتی که پیوند تو را با نقد هستی می خرم

گفتم که ارزان تر از این من با تو سودا می کنم

گفتی اگر از کوی خود روزی تو را گویم برو

گفتم که صد سال دگر امروز و فردا می کنم

گفتی اگر از پای خود زنجیر عشقت وا کنم

گفتم ز تو دیوانه تر دانی که پیدا می کنم

¤ نویسنده: ایوب نجارپور

نوشته های دیگران ( )

ساعت 5:23 عصر چهارشنبه 87/8/15

3ئ

قلم به روی کاغذ و
              یه عالمه دلواپسی
                               ستاره ها ی آسمون
                                              شدن پناه بی کسیم
                                                      قطره ی اشک آسمون
                                                      لحظه ی پر غم غروب
                                                         قاصدک خسته زراه
                                                         حسرت و آه ِ انتظار
                                               غصه های یواشکی
                                    دلخوشیای الکی
                 دعاهای بی ثمر و
شبای تار و بی کسی
تو خلوت چشای من
            بارون و سردی نفس
                             گلدون خالی از گل و
                                                          حقیقت تلخ قفس
                                                       پرنده های شب زده
                                                    حیرون و مات من شدن
                                                        به دنبال روشنی اند
                                                           تودنیای سیاه من
                                                اشکم امونم نمیده
                            دلم داره جون می کنه
             تو حسرت نبودنت